گفت و گو با مهدی پاکدل, داور جشنواره سالانه عکس میکا:
هر عمل فرهنگی و هنری نیازمند حمایت اقتصادی
سمیرا جعفری- گیتی تصویر: با نگاهی به صفحه ی اینستاگرام اش متوجه می شویم هنوز دغدغه ی سال های دور جوانی خود را در سر دارد. هنوز با وسواس عکس می گیرد و سینما, تلویزیون؛ تئاتر و حتی تجربه اش در زمینه فیلمسازی او را از عکاسی دور نکرده است.
مهدی پاکدل سال ها پیش؛ حتی قبل تر از اینکه دنیای بازیگری اش با حضور در سریال اولین شب آرامش دستخوش تغییر شود و به چهره ای آشنا برای مخاطب تبدیل شود عکاسی را به عنوان هنراول برگزیده بود. هر چند دغدغه ی بازیگری برای او پررنگ تر و مهم تر بود ولی هیچ کدام از این اتفاق ها دلیلی برای جدایی او از هنر عکاسی نبود. او هنوز هم با وجود اینکه مخاطب از او به عنوان بازیگر یاد می کند عکس می گیرد و برای دوستندارنش به اشتراک می گذارد. با مهدی پاکدل می توان از بازیگری در تئاتر, سینما؛ تلویزیون و این روزها با حضور پررنگش در آثار نمایش خانگی صحبت کرد. بازیگری که سریال هم گناه را به تازگی از او دیدیم و در حال حاضر هم مشغول بازی درسریال جیران حسن فتحی است که قرار است به زودی در شبکه خانگی ببینیم. ولی پاکدل با همه ی این دغدغه ها و فعالیت ها ترجیح می دهد فقط درباره ی عکاسی صحبت کند. هنری که از نظر او هیچ وقت برای اش تمام نمی شود.
این روزها شرایط عکاسی دستخوش تغییر و تحول شده است.ا در دسترس بودن گوشی هایی با قابلیت بالایِ عکاسی، ورود به حوزه ی عکاسی را راحت تر کرده است. این اتفاق چقدر روی نگاه مردم به عکاسی موثر بوده؟ و این تاثیر تا چه اندازه مثبت و یا حتی منفی بوده؟
اضافه شدن دوربین و امکان عکاسی بر روی تلفن همراه یکی از نقطه عطف‌های عکاسی در عصر حاضر است. ساده شدن عکاسی و در دسترس بودن همیشگی ثبت تصویر باعث شده است که انواع تجربه‌ها و نگاه‌ها را شاهد باشیم و فارغ از مثبت یا منفی بودن این مقوله در مسائل کلان اجتماعی، راحت‌تر بودن عکاسی و ثبت تصویر با کیفیت مناسب اتفاق خوشایندی‌ست
و طی این سال ها با تغییر و تحول تکنولوژی عکاسی، دغدغه ی شما در این حوزه هم دستخوش تغییر شده است؟
به هر حال تغییر در هر زمینه‌ای باعث ایجاد تفاوت در شکل بهره‌وری و اجرای آن اثر است. اصولا وجود دغدغه در هنر و به‌خصوص عکاسی امری الزامی است. ما حتی برای گرفتن یک عکس خانوادگی نیز دغدغه‌ی ثبت لحظه و ساخت یادگاری و مرور آن تصویر در آینده را داریم. تغییر در تکنیک و فرآیند عکاسی، ممکن است ایده‌ها را دچار تغییر کند ولی تغییر چندانی در دغدغه‌های فکری عکاس ایجاد نمی‌کند.
در این بین نباید از ظهور شبکه های اجتماعی مانند اینستاگرام غافل شد. فکر می کنید چنین شبکه هایی چقدر روی سواد بصری مخاطبان تاثیرگذاشته؟
ظهور پدیده‌ای به اسم اینستاگرام منهای معظلاتی که در شکل و نوع استفاده از این گونه اپلیکیشن‌ها ایجاد می‌شود، باعث رشد چشمگیر سواد تصویری جامعه و علاقه‌مندان عکاسی می‌شود. قبل از آغاز به کار اپلیکیشن‌های مخصوص اشتراک تصویر، باید ساعت‌ها در اینترنت جستجو می‌کردیم یا کتابی را پس از مشقت‌های فراوان با هزینه‌های هنگفت تهیه می‌کردیم. اما اکنون می‌توانیم با هر سلیقه و تفکری به منابع اصلی و صفحات اصلی هنرمندان دسترسی پیدا کنیم و دنیای هنری و نوع نگاه آنها را بهتر و وسیع‌تر بشناسیم.
پس با این وجود تعداد عکاس ها هم نسبت به گذشته افزایش چشمیگیری داشته ولی هیچ وقت جایگاه یک عکاس حرفه ای با وجود این حجم از عکاس زیر سوال نرفته است. فکر می کنید عکاسی حرفه ای چقدر توانسته تصویر درستی از ایران را در جوامع بین الملل به نمایش بگذارد. چرا که نقش و سهم عکاسان برای معرفی جاذبه های ایران چقدر است. اتفاقی که یقینا به صنعت گردشگری کمک زیادی خواهد کرد؟
وجود استعدادهای بی‌نظیر در عرصه‌ی عکاسی ایران باعث شد که تصویری که از طبیعت، جامعه، شکل زیستن و تمدن ایران در رسانه‌های فراگیر همیشه کدر و با اعوجاج منتشر می‌شد، این بار شفاف و بی‌خدشه انتشار یابد و دیگران را مشتاق به دیدن این سرزمین زیبا نماید و این مساله نشاندهنده نقش مهم و تاثیرگذار عکاس های حرفه ای در مطرح شدن ایران به شکل درست در جوامع بین الملل است.
از آن جایی عکاسی هنری است که نیاز به حمایت های مالی دارد، نباید از نقش بنگاه های اقتصادی برای رشد اقتصادی در هنر و به خصوص هنرهای تجسمی غافل شد. که یکی از این ها، برگزاری جشنواره سالانه عکس میکا در جزیره کیش است. می توانید به دیگر نقشهای موثر این بنگاه ها اشاره کنید؟
هر عمل فرهنگی و هنری نیازمند حمایت اقتصادی است تا بتواند تاثیرگذاری بیشتری در اجتماع داشته باشد. هرگاه یک بنگاه بزرگ اقتصادی بتواند در سطح مدیریتی نگرشی هنرمندانه و فرهنگی داشته باشد، باید امیدوار بود که نتیجه‌ای که حاصل می‌شود، کامل‌تر، قوی‌تر و مطلوب‌تر است.
نکته آخر حضور عکاس های حرفه ای و آماتور در جشنواره سالانه عکس میکا است. چقدر این همنشینی می تواند به رقابت و در نهایت متفاوت بودن نتیجه کمک کند؟و در ادامه چه تفاوت هایی برای این دو گروه قائل هستید؟ یعنی به یک اندازه سختگیری در انتخاب و ویژگی های عکس هر دو گروه قائل هستید؟
عکاسی، هنری انفرادی است و هر عکاس می‌تواند جهانی یگانه از خودش ارائه دهد. ما برای ساخت یک اثر هنری نباید قواعد و قوانین دست‌‌و‌پا‌گیری ایجاد کنیم. ولی به هرحال متر و معیارهایی برای سنجش یک اثر هنری وجود دارد و این معیارها با میزان تخصص و آگاهی هنرمند می‌تواند قابل انعطاف باشد.
و صحبت تان با عکاسان حاضر در جشنواره سالانه عکس میکا؟
ما منتظر نگا‌ه‌های نو و بدیع شما هستیم.
