بی شک محسن راستانی یکی از پیشگامان هنر عکاسی در ایران است.او دانش آموخته عکاسی از دانشگاه تهران ۱۳۳۷: تولد در خرمشهر ۱۳۵۹: شروع عکاسی در جنگ ایران و عراق ۱۳۶۶: فارغالتحصیل از رشته عکاسی، دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران ۷۵ – ۱۳۷۲: دبیر بخش عکس مجله هنری تصویر ۷۵ – ۱۳۷۳: عکاسی در جنگ بوسنی و هرزگوین ۷۸ – ۱۳۷۷: دبیر بخش عکس روزنامه صبح امروز ۸۶ – ۱۳۸۰: عضو هیئت مؤسس انجمن عکاسان مطبوعاتی کشور و انجمن عکاسان ایران. راستانی در شکل گیری دو انجمن عکاسی تلاشهای زیادی داشته و عضویت هیات موسس انجمن عکاسان مطبوعات ایران و انجمن عکاسان ایران را در کارنامه دارد.
متن استعفانامه جهت انتشار توسط محسن راستانی در اختیار رسانه گیتی تصویر قرار گرفته است.
رییس محترم هیات مدیره انجمن صنفی عکاسان ایران
جناب آقای افشین شاهرودی
با سلام
احتراما به استحضار می رساند:
اینجانب علیرغم تلاش، اشتیاق و پایبندی خود به همکاری با اعضای هیئت مدیره در مدت ۱۳ سال گذشته از سال ۱۳۸۸ تا به امروز، ناگزیرم به دلیل عدم تحقق چشم انداز، اهداف، ایدهها و انتظارات قانونی که در چهارچوب مفاد اساسنامه مندرج است از ادامه همراهی با هیئت مدیره فعلی پوزش طلبم و رسماً درخواست کنارهگیری خود را بدینوسیله اعلام میدارم
در شرایط کنونی به حاشیه بردن اصل تعهدات انجمن و ناکامی در اعتلاء آرمانها و نیز بی اعتنائی به نقش سازنده اعضای آن در هدایت و نظارت بر عملکرد انجمن از سوی هیئت مدیرههای حاکم و نیز ریزش اعضاء و تقلیل آمار عضویت به سطح یک ششم جمعیت ۱۶۰۰ نفری عضویت های نخست در سالهای شکلگیری انجمن و رساندن آن به ۲۷۰ نفر عضو فعال و شرکت ۴۰ الی ۵۰ نفری اعضاء در آخرین مجمع عمومی سال گذشته که خود نشانی آشکار از عدم اعتماد و کفایت لازم در تشخیص راهبرد و تحقّق اهداف انجمن از سوی مدیران و هدایتگران انجمن است
از سویی دیگر عدم پاسخگویی مناسب و لزوم شفافسازی از سوی انجمن در یک بررسی مسئولانه در بررسی و تشخیص ناکامیها و نیز بیتوجهی به پذیرش انتقادهای منطقی افکار عمومی اعضاء مرا بر این تصمیم وا میدارد که در این فضای ناکارآمد از ادامه همکاری امتناع ورزم بدون شک کنارهگیری اینجانب از هیئت مدیره انجمن که خود از اعضای موثر هیات موسس، در ضرورت و شکلگیری و ایجاد آن به شهادت مستندات موجود و نظر همگان بودهام تحمل این وضعیت برایم بسیار سخت و اندوهناک است
اما باید اذعان کنم که این تصمیم به معنای استعفاء، دوری و غفلت از تعهدات خویش در قبال جامعه عکاسی ایران نیست و دلیلی بر لزوم آگاهسازی آنان برای آغاز یک تجدید نظر در بزنگاه این مقطع تاریخی است و اکنون در مسیر حضور فعال ایشان و نقش رای آنها در تغییر سرنوشت انجمن و زمینه سازی برای اصلاح امور و نیز بررسی کشف علل انحراف و شکستها در مسیر آینده انجمن هستیم.
لذا بنظر میرسد امروز،
همگی ما به شجاعت و صداقت بیشتری برای رسیدن به سلامت اجتماعی، گفتگو برای واکاوی آسیبها و نیز اعتراف نسبت به خطاها در بزنگاه تصمیمات خود نیازمندیم
با احترام محسن راستانی
هشتم خرداد ماه ۱۴۰۱